Κυριακή 24 Σεπτεμβρίου 2017

Διάδοση ενός μυστικού ευρέως

Υπάρχεις, όπως μια ειλικρινή απάντηση,
που ξαφνιάζει με την επιβλητική της ωμότητα,
υπάρχω, όπως μια παραλυμένη ερώτηση,
που δεν καταδέχομαι να σου απευθύνω.
Το παρελθόν συντηρεί την εικόνα σου στο εξώφυλλο της ζωής μου
με οπισθόφυλλο μια περίληψη μισοτελειωμένη,
σαν κάτι να περιμένει να της πεις,
αλλιώτικο απ' αυτό που ήδη υποπτεύεται.
Μακριά σου εχθρεύομαι το μέλλον,
λοξοκοιτάζω τις εναλλακτικές του λύσεις
σαν κακόγουστο αστείο,
και συνωμοτώ με το παρόν να σε φέρουμε κοντά μας.
Πανοπλία της ψυχής το σώμα,
για να την προστατεύει από χτυπήματα σαν κι αυτά.
Μακριά σου αποστρέφομαι τη ζωή,
εκείνη που χώρια μας ορίζει να βιώνουμε το θαύμα της
και συγγενεύω με το πένθος ενός θανάτου φρικτού κι αλησμόνητου.
Μοιάζω καημός μουρμουρίζοντας αμετακίνητο παράπονο.
Καθώς τραγουδώ λόγια ασυνάρτητα,
χορεύω με δάνειο μιά ξενοπρεπή χαρά.
Ατέρμονος ο κρότος που προκλήθηκε
απ' της ύπαρξής σου το αβρό χάδι
στον εύθραστο γυάλινο ουρανό μου.
Επιχειρώ να τον νεκρώσω μήνες τώρα,
μες σε μέρη πολυσύχναστα
και γέλια πιο τρανταχτά από κλάματα.

Ελίζα

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου