Είμαι Εγώ
Είμαι εγώ,
που δεν θα δεις μώλωπες στο πρόσωπό μου,
ούτε μελανιές και γδαρσίματα στο σώμα μου.
Είμαι εγώ,
που δεν θα με δεις να κλαίω. Αντιθέτως,
θα με συναντήσεις να χαμογελώ και να πορεύομαι,
αρμονικά στον κόσμο.
Είμαι εγώ,
που δεν έχω τον φόβο στα μάτια μου,
έχω όμως μια αλόγιστη δύναμη
που όταν σπάσει· με κόβει, με πονάει.
Είμαι εγώ,
που δεν συζητώ για αυτό
δεν το παραδέχομαι
όμως όλα γύρω μου, ζητάνε βοήθεια.
Είμαι εγώ,
που ντρέπομαι να μιλήσω ανοιχτά
και προτιμώ να μου ρίχνω ευθύνες.
Είμαι εγώ που το έζησα
Είμαι εγώ που το ζω
Είμαι εγώ που θα το ζήσω
Δεν θα με ακούσεις να φωνάζω από τρόμο
ούτε να παρακαλώ για λίγη ανθρωπιά.
Όμως είμαι εγώ,
εγώ
και έχω το δικαίωμα να ζήσω.
Κανείς δεν μπορεί να μου το αφαιρέσει, αυτό.
Είμαι εγώ,
που θέλω να συνεχίσω να ονειρεύομαι
που θέλω να μπορώ να εμπιστευτώ ξανά τους ανθρώπους
που θέλω να αγαπήσω χωρίς να φοβάμαι
να δείξω τον αληθινό εαυτό μου,
χωρίς να χρειαστεί να χάσω την αξιοπρέπεια,
την οικογένεια και τους φίλους μου.
Είμαι εγώ,
που αξίζω σεβασμό
που αγαπώ τον εαυτό μου
που μπορώ να επιλέξω μόνη,
τι θέλω στη ζωή.
Είμαι εγώ,
που δεν αντέχω να φεύγουν οι αδελφές μου
τόσο άδικα κι απάνθρωπα
επειδή κάποιος· τον θάνατό τους, επέλεξε.
Είμαι εγώ,
που δεν αντέχω να βλέπω γονείς, αδέρφια, οικογένειες
να κλαίνε, να θρηνούν, να νιώθουν ανήμποροι και μόνοι
να ζητούν δικαιοσύνη, μα τίποτα δίκαιο, για αυτούς
πια· να μην υπάρχει.
Είμαι εγώ,
που δεν μπορώ να φανταστώ αλλά κρύα, χωμάτινα σπίτια
να φιλοξενούν νύφες που δεν άκουσαν το «Ησαΐα».
Που δεν ήταν εκεί κανείς, ουσιαστικά να βοηθήσει.
Είμαι εγώ,
που ξέρω πως δεν μπορώ να θεραπεύσω τις πληγές σου,
ούτε να σε κάνω καλύτερο άνθρωπο
όσο κι αν τόσο πολύ το πίστευα ή το θέλησα.
Δεν ακυρώνω την αγάπη που είχα σε εσένα
- όσο αρρωστημένη κι αν ήταν -
επιλέγω όμως να ακούσω την καρδιά μου
που μου φωνάζει "φύγε" και "τόλμησε".
Είμαι εγώ,
που μπορώ να σταθώ στα πόδια μου
που μπορώ να μεγαλώσω μόνη τα παιδιά μου
που μπορώ να αντιμετωπίσω την κάθε αντιξοότητα
και δύσκολη στιγμή που θα προκύψει.
Είμαι εγώ,
που μπορώ να απαγκιστρωθώ από το παρελθόν
και να φτιάξω ένα ηλιόφωτο μέλλον
που δεν θα ντραπώ να ζητήσω βοήθεια και να με κινητοποιήσω
που θα με οδηγήσω με σωστά βήματα «στο μακριά σου»,
γιατί μου αξίζει ένα καλύτερο αύριο.
Είμαι εγώ,
που μπορώ να αγκαλιάσω τη μάνα μου
που έχω τη δυνατότητα να τρέξω
να φιλήσω στο μέτωπο το παιδί μου,
που επιλέγω να κρατήσω σφιχτά τα χέρια
του άντρα που αγαπώ,
που μου επιτρέπω να κάνω λάθη,
αφήνοντάς με να γευτώ το μέλλον
που θα ’ναι λουσμένο από ελπίδες.
Είμαι εγώ,
που επιλέγω να Ζήσω!
Κική Κωνσταντίνου
