Οι μεγαλύτεροι ποιητες στάθηκαν πρώτοι και τελευταίοι στη σειρά τους από περηφανια ή αηδία.
Οι μεγαλύτεροι ποιητές αγάπησαν τόσο τις ιδέες που δεν τις φυλακισαν σε ανόητα γράμματα.Πότε δεν θελησαν να εξυμνησουν την συνύπαρξη ή τη μοναξιά.
Οι μεγαλύτεροι ποιητες έλαμπαν από αγάπη κι έκλαιγαν από συνήθειο,ποτέ δεν ένιωσαν την ανάγκη να αποτυπώσουν την ομορφιά ή την απόγνωση σε λέξεις.
Οι μεγαλύτεροι ποιητες έβλεπαν στα σκοτάδια, μιλούσαν σε αδέσποτα, λάτρευαν τα πάντα και το τίποτα.
Οι μεγαλύτεροι ποιητες ποτέ δεν φώναξαν η ψιθυρισαν στο χαρτί.Δεν το επιδίωξαν.Δεν αρκέστηκαν σε μια ματεριαλιστικη επιβράβευση.
Έψαχναν για ισότητα σ έρημωμενες πλατείες,αναζητούσαν την ηρεμία σε ξεχασμένους μονόδρομους.Ονειρευτηκαν την αγάπη σε σκουριασμενους ανεμόμυλους.
Οι μεγαλύτεροι ποιητες έζησαν τη ζωή τους όπως αυτοί όρισαν, η όπως άλλοι ορίσανε γι αυτούς .
Οι μεγαλύτεροι ποιητες θα μείνουν στην ιστορία ως άγνωστοι και ταπεινοι,ευτυχισμένοι η δυστυχισμενοι.
Κώστας Κυριακίδης
