Άραγε

Αναρωτιέμαι ποια αγκαλιά
βαστάει την θλίψη σου απόψε
κι ακόμη περισσότερο
άμα θυμάσαι να ξυπνάς καμιά φορά
μες στη δική μου,
αν μας φτιάχνεις καφέ,
αν μαγειρεύουμε παρέα το μεσημέρι,
αν ενοχλούνται ακόμη
τα πνευμόνια σου απ’ τον καπνό μου,
αν συναντιόμαστε ποτέ στα όνειρα,
αν με σκέφτεσαι όποτε
ακούς το όνομα μου,
αν με θυμάσαι,
αν θυμάσαι.

κοδύσσεια

φλεβάρης

Αν μου ζητήσουν μια απόδειξη
για το ότι υπήρξες
θα πω για το
σφίξιμο στο στήθος
όταν ακούω το όνομα σου
κι εκείνη τη
γεύση σαν από αίμα στο στόμα
κάθε που το προφέρω.

[ Η εξεταστική τελείωσε μα η εξορία του άδειου σπιτιού παραμένει. Τα πρωινά η καφετιέρα μου γεμίζει μία μόνο κούπα. Τα μεσημέρια ο νεροχύτης είναι άδειος. Τα βράδια οι γόπες στο τασάκι δείχνουν ότι
δεν είμαι μόνη αλλά είμαι.
Εσύ όλα καλά  ;
Χαθήκαμε. ]

κοδύσσεια

39

Το φαγητό κάηκε,
στη συνέλευση υπάρχουν διαφωνίες
και η θερμοκρασία
σε αυτή την πόλη
μειώνεται με τον ίδιο ρυθμό που
μειώθηκε το ενδιαφέρον σου
για μένα,
ταχέως.

Τις προάλλες
ένας άστεγος άντρας
μιλούσε μόνος του κλαίγοντας
και όταν πλησίασα κοντά
τον άκουσα να ψιθυρίζει
«θα γυρίσει, που θα πάει, θα γυρίσει,
δεν μπορεί να μη γυρίσει,
έτσι δεν είναι;»
Ήθελα να του πιάσω το χέρι
και να του πω πως
όλα θα πάνε καλά
μα θα μπορούσα εύκολα
- και ίσως δικαίως -
να κατηγορηθώ για
λαθρεμπόριο ελπίδων.

Αργά το βράδυ που τον έφερα
στο νου μου
δεν ευχήθηκα να γυρίσει.
Ευχήθηκα απλά
να σταματήσει να πονάει τόσο
- είτε γυρίσει, είτε όχι.

κοδύσσεια

Λ3

Η επιστροφή στο πατρικό
συνεπάγεται
ύπνο σε μονό κρεβάτι
και αυτό σημαίνει ότι απόψε
μπορώ να προσποιηθώ πως
δεν
σε περιμένω.

κοδύσσεια

Άτιτλο

Έχει μείνει ακόμη
λίγη αλμύρα
από τότε
που ήμουν θάλασσα
και ταξίδευες πάνω μου.

Έχει μείνει ακόμη
λίγη ψυχή να δώσω,
λίγο μυαλό να χάσω.

κοδύσσεια