Ασφυγμία

Για εμάς που η ανατολή μας βρήκε να κοιτάμε το πάτωμα,

και όχι το ταβάνι.

Και η  αυγή της είχε πιότερο σκοτάδι.

Γιατί κάποιος, μάλλον αυθαίρετα, είχε πάρει

όλα τα φώτα

των προδομένων παραδείσων.

Τζιβαέρι

Αναστεναγμός

Ακόμη με πιάνω να αναρωτιέμαι,

πώς να με σκέφτεσαι τώρα πια;

Δεδομένο το 'χω θαρρείς.

Τώρα το μου δεν είναι σου (παρόν)

και το εκεί σου στο εδώ ήταν απόν.

Με μισώ λίγο λίγο σε χρόνο παρελθοντικό.

Δεν υπάρχει ανεκπλήρωτο στο τέλος.

Μισοτελειωμένα έθαβες και τα τσιγάρα στο τασάκι.

Τζιβαέρι