Πυγολαμπίδες

Θυμάσαι προχθές το βράδυ; 

Όχι;

Μισό λεπτό να σου θυμίσω.

Το σκοτάδι σκέπαζε με το πέπλο του το καθόλου κολακευτικό κτίριο των εστιών. 

Καθόμασταν όλοι τριγύρω από εκείνη την ψηλή κερασιά, που μας χάριζε απλόχερα τη δροσιά της. 

Επικρατούσε σιωπή. Το μόνο φως που έφεγγε ήταν η λάμπα μέσα στο μικροσκοπικό δωμάτιο και η καύτρα από το τσιγάρο σου.

Η επιβλητική ενέργεια του χώρου, είχε καταφέρει να δημιουργήσει την ψευδαίσθηση πώς όλα ήταν άσχημα και μίζερα.

Μόνο εκείνο το σμήνος από πυγολαμπίδες κατάφερε να φωτίσει τα πρόσωπά μας.

Ακούστηκαν οι πιο εντυπωσιακοί ήχοι από τα αναφωνητά μας. 

Κάποιος είπε πώς οι αρσενικές πυγολαμπίδες παράγουν φως για να προσεγγίσουν τις θηλυκές.

Εσύ όμως έστεκες αγέρωχος. 

Απόμακρος,

αποφεύγοντας κάθε βλεμματική επαφή. 

Πήρα λοιπόν κι εγώ την απόφαση, πως θα κρατούσα το φως μου για μια καλύτερη περίσταση.

Ελευθερία