Και όσα μού έρχονται τα παίρνω από εικόνες, φωτογραφίες ή άλλες κινούμενες εικόνες
Όλα γύρω τα βλέπω σαν εικόνες, τα ακούω, τα νιώθω, τα μυρίζω σαν εικόνες
Έτσι δεν είμαι πια σίγουρη ότι υπάρχει κάτι που μπορεί να είναι μόνο δικό μας
Κάτι που έχουμε σκεφτεί μόνο δικό μας
Μπορεί απλώς να προσπαθούμε περίπου να πούμε με άλλους τρόπους τις πρώτες σκέψεις του πρώτου ανθρώπου και επειδή χαθήκαμε στη μετάφραση
Καταδικαστήκαμε να τα λέμε και να τα ξαναλέμε μεταξύ μας
έχουμε αναπτύξει πολύπλοκες τεχνολογίες ώστε οι πληροφορίες να πηγαίνουν σε κάθε επόμενη γενιά όλο και πιο παραμορφωμένες
είναι σαν να κάνουμε έναν αγώνα κάθε άτομο ξεχωριστά και όλα μαζί για να χαλάσουμε αυτό που προϋπήρξε και να κτίσουμε κάτι άλλο, χωρίς πλάνα και σχέδια για το καλύτερο
απλώς να συνεχίζουμε
για να συνεχίζουμε και όλο λέμε κάπου θα φτάσουμε ή όλα καλά θα πάνε
ναι μπορεί
όμως μπορεί και να μην υπάρχει τέλος
μπορεί απλώς να αυξανόμαστε σαν καρκινικά κύτταρα και να πηγαίνουμε από εδώ κι από εκεί
ψάχνοντας απαντήσεις μέσα στις ίδιες μας τις ερωτήσεις που εμείς δημιουργήσαμε
χωρίς να φαίνεται κάτι σημαντικό να αλλάζει
στο τέλος ίσως μας σκοτώσει ο ίδιος ο οργανισμός
αν δεν είμαστε αρκετά δυνατοί για να τον κατατροπώσουμε εμείς ΄
όπως άλλωστε κάνει κάθε καρκίνος
από την άλλη, προφανώς κι έχω άδικο
γιατί κι αυτό από μία εικόνα το πήρα, από κάπου, δεν θυμάμαι,
γιατί ξεχνάω κιόλας
οπότε ή έχει πάρα πολύ μεγάλη σημασία τι εικόνες παίρνουμε κι από πού
ή απολύτως καμία.
Γιόλι Μπεζ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου