γαμημένος αλγόριθμος youtube,
βάζω ζν
βάζει επόμενο λεκτικό
βάζει επόμενο RNS
λέω γίναμε
δυναμώνω και πάω να πλύνω πιάτα
με το που βρέχω τα χέρια μου και είμαι πλέον ανοχύρωτος απέναντι στις επιλογές του θυμάται ότι πριν 5 βράδια μες στον πυρετό μου έβαλα wagner
Φρίκη Ρεφενέ
Η φωτιά που σε έκαιγε πάγωσε στο χρόνο
Και από τους τροπικούς στον καυτό πάγο κοιμάσαι τώρα
Έπεσαν τα φύλλα στο πουδρένιο χώμα, σιωπηλή αγκαλιά του τέλους.
Οι δρόμοι που άνοιξες, φλεγόμενους βάτους γέμισαν, μια ωδή στους ξεχασμένους νόμους.
Στους αλλοτινούς καιρούς που έζησες η λησμονιά έγινε σεντόνι, κεντημένο με χέρια ματωμένα
Ότι πήρες με τόκο το επέστρεψες και μάταια ψάχνεις μέσα στις τσέπες σου, απομεινάρια αυτού που ήσουν να βρεις.
Μεγάλες προσευχές στα φαγωμένα σκαλοπάτια όλο κάνεις, μα μέσα δεν τολμάς να μπεις.
Πίσω από την ουρά απ' το στάχυ κρύφτηκες,
σαν είδες να καταφτάνει ο Αλωνάρης με το δρεπάνι στο οστέινο χέρι του.
Ο θέρος είναι πόλεμος και εσύ δεν είσαι πια στρατιώτης
Κάτω από τα ψαθια και τα λευκά κεφαλομάντιλα νιώθεις την αγωνία, ιδρώτας που κυλάει,
μα ξέρεις πως εσύ είσαι πρώτος στο τεφτέρι που από την τσέπη του εξέχει.
Το τρέμουλο σου δεν είναι από το κρύο που σε τύλιξε αλλά από την γνώση που σε κατακλύζει.
Η ώρα του θερισμού έφτασε και τα ψωμωμένα στάχυα αργά γέρνουν το κεφάλι καθώς ο ήχος από το δρεπάνι τα σιμώνει.
Κωνσταντίνα Βασιλακόπουλου
Το όλον
Είναι συνέχεια
Μπροστά στα μάτια σου
Αλλάζεις σπίτια δωμάτια δουλειές
Φίλους παρέες στέκια
Ταξιδεύεις διαβάζεις
Και αυτό είναι συνέχεια
Πάντα μπροστά στα μάτια σου
Κάποιοι κακότυχοι
δεν το βλέπουν ποτέ
Τι κρίμα και τι χαρά
Οι ακόμη πιο κακότυχοι
Το βλέπουν κάποτε
Και τυφλώνονται τελείως
Και γίνονται Όμηροι
Και γράφουν Ιλιάδες και Οδύσσειες
Κώστας Ταβουλτσίδης
