Μην εμπιστεύεσαι εκείνους που δεν αγαπούν τη θάλασσα

Στο ίδιο χώμα 

πάνω κάτω 

έξω μέσα

σαν τα μυρμήγκια οι άνθρωποι,

έξι χέρια να 'χανε

με δύο να δουλεύουνε

με τέσσερα να τρων εσένα,

εσένα που λίγο να κάνεις πως

πας να κολυμπήσεις 

μέσα στη στάλα της  βροχής,

αμέσως να σε πουν πνιγμένο.

Μάης '20

Ody

Αποχαιρετισμός

Βαθιές χαράδρες στην άκρη του κήπου του 

Σκάβει μέσα τους και κοιτάει τις πληγές του 

Σκαρφαλώνει σε μια ψηλή λεμόνια 

Και γνέφει στον ήλιο 

Νικάει το σκοτάδι 

Γκρεμίζει τα παλιά ερείπια 

Ονειρεύεται 

Επαναστατεί για τα θρόισματα του χρόνου 

Ρωγμές παντού για να μπει το φώς 

Μια καμέλια μαβιά του χαμογελάει 

Και ένα παιδί μικρό μέσα απ' τα χαλάσματα τον αποχαιρετάει 

Πέτρος Αποστολίδης

Άτιτλο

απλοϊκά 

όλα τόσο απλοϊκά 

απλά, συχνά

ήσυχα και κατανοητά 

να σε κατανοώ 

να με κατανοείς 

να σε ακούω και να με ακούς 

συνήθεια 

να σε αγαπάω και να μαγαπάς 

ανάγκη

εσύ, διόροφος 

με έπιπλα όπως ακριβώς μου αρέσουν 

τα ρούχα σου πλυμένα 

με μαγειρική σόδα 

όλα τόσο απλά 

σαγαπώ μαγαπάς 

έχεις θέα στη θάλασσα 

και κήπο ανθηρό. 

κύματα στην κορυφή του κεφαλιού 

ωδή στα κουφά μου αυτιά 

εσύ

τόσο απλά 

τόσο κατανοητά 

μα δεν καταλαβαίνω τίποτα 

κολυμπάω στα κύματα που είχες 

στην κορυφή του κεφαλιού 

εκεί κολυμπάω ακόμα 

όσο μαγειρεύεις κριθαράκι 

και μου θυμώνεις 

που σε αγαπώ 

με το μόνο τρόπο που ξέρω.

απλά 

κατανοητά 

διεξοδικά 

και αδιέξοδα

Ανώνυμο

Βράχος

Τα κύματα χτυπούν τον ακίνητο βράχο 

χρόνια με τα χρόνια 

λειαίνουν την άγρια υφή του 

γαλήνης αντάλλαγμα 

ένα βότσαλο στον έρημο λιμνιώνα.

Σ.Κ.