Άτιτλο

Ώρα για ύπνο ή..

Ίχνος συντροφιάς.
Τι την θέλω;
Αποτραβιέμαι.
Αποστρέφομαι.
Καθετί αληθινό γαντζώνεται πάνω μου και νιώθω ασφυκτικά.
Κουράστηκα να κλείνω τα μάτια και να ζω σε σκέψεις. Ο κόσμος.
Αυτός ο κόσμος με κλειστά τα μάτια.
Σου είπα να μη φύγεις πρωί;
Φύγε.
Σου μίλησε κάπου ένας ελάχιστος εαυτός;
Αδυναμία, μην τον ακούς.
Φύγε.
Πάλι τιποτένιος βγαίνω αλλά σου υπόσχομαι ότι ξέρω να αγαπάω.
Κοίτα πως προσέχω τα βιβλία μου..

Ασάφεια.

Ανώνυμος

this game is always wicked

Κάποια στιγμή σύντομα ίσως χρειαστεί να σε ξεπεράσω.
Δεν ξέρω πόσο σύντομα θα χρειαστεί
και πόσο αργότερα θα επιτευχθεί.
Σίγουρα όμως πρέπει πρώτα να φύγουν
οι μελανιές απ' τους καρπούς μου.

Στεφανία Ιναρτάκ

Άργησα

Σε φώναξα μα εσυ είχες κλείσει τα αυτιά με τα χέρια και δεν με άκουσες. Η σιωπή έγινε η αγαπημένη σου ασχολεία.
Ανοίξα τα χείλη, έτσι στρογγυλά σαν να σχηματίζεται μια λέξη μα έμειναν να κρέμονται χωρίς ψυχή.
Άργησα να διεκδικήσω την χαρά και εκείνη για να με τιμωρήσει έμεινε ακίνητη. Μεταολα ήταν σε επιβράδυνση.
Οι παλμοί. Η ανάσα. Οι κινήσεις.
Ο τρόπος που φώναζα το ονομά σου άλλαξε και στις γωνίες των χειλίων μου δεν με επισκεφτόταν πια το χαμόγελο.

Δ.Κ

Ε(υ)ρώτας

Ο ποταμός Ευρώτας,
Για μια καμπύλη μόνο,
Παραλίγο να σταθεί απίστευτα τυχερός
Ή βαθιά καταραμένος.

Άτιτλο

Θέλω να ακούω τη φωνή σου

Θέλω να νιώθω το χάδι σου

Θέλω να κολυμπάω στο βυθό σου, να σε εξερευνώ

Θέλω να σε αγναντεύω μέχρι να νυχτώσει και όταν πλέον δεν θωρώ, να σε ακούω και να φαντάζομαι το χορό σου

Να γλείφεις τα δάκρυα μου

Να ζεσταίνεις και να δροσίζεις το κορμί μου

Μόνο αυτό θέλω θάλασσα από σένα

Να με πνίγεις και να με ξαναγεννάς

Ανώνυμη

Άτιτλο

Πάει καιρός που δεν ξέρω τι κάνεις

Που δεν έλαβα μήνυμα σου

Μήτε ένα τηλεφώνημα

Κάθε βράδυ τριγυρνώ κάτω από το σπίτι σου

Αλλά δεν στέκομαι πια στα σκαλοπάτια σου

Περνάω μήπως και σε δω ‘τυχαία’

Έτσι ακριβώς όπως σε γνώρισα

Ένα τυχαίο βραδύ του χειμώνα

Το μόνο που βλέπω είναι τα φώτα του δωματίου σου ανοιχτά

Μα δεν σου άρεσε το φως και ο ήλιος ο πρωινός

Απολάμβανες το ζεστό καφέ σου κοιτώντας τα κλειστά πατζούρια

Έλεγες πως  αυτός ο κόσμος δεν είναι για εσένα

Δεν έβλεπες την ομορφιά μήτε του κόσμου μήτε την δίκια σου

Το χαμόγελου σου δεν το αντίκρισα πότε

Περίεργος άνθρωπος,μυστήριος μα αυτή ήταν η γοητεία σου

Αυτό με έκανε να βρίσκομαι συνέχεια δίπλα σου
Και να σε αναζητώ κάθε βράδυ εκεί που με άφησες.

Στο ίδιο σημείο θα ξανασυναντηθούμε


Ανώνυμη

Θα σε διάλεγα

Θα σε διάλεγα ξανά και ξανά, ακόμα και αν μάτωναν και έσπαγαν τα νύχια μου απο το σκάψιμο.
Θα σε διάλεγα χίλες φορές και ας χανόταν η φωνή μου απο τις κραυγές.
Τα μάτια μου κόκκινα φανάρια απο το κλάμα αλλα θα σε διάλεγα.
Στο πιο σκοτεινό υπόγειο αν έλεγαν οτι έπρεπε να κλείσω και πάλι την ψυχή μου θα το έκανα και ας πετούσαν τα κλειδιά στο άγνωστο.
Δεν υπάρχει όριο στην ανιδιοτελή Αγάπη, οι κανόνες, άγνωστα γράμματα του αλφάβητου που μπήκαν τυχαία μαζί σε μια πρόταση.

Δ.Κ