Εν έτει 19

Άσχημα στιχάκια
Γεμίζουν τους άσχημους τοίχους μας
Όμορφες ζωγραφιές παιδιών κρύβονται
Στα πατάρια των αστών
Όμορφοι άνθρωποι κλεισμένοι σε 10 τετραγωνικά να τρώνε και τρίτη μέρα μακαρόνια
Πως αντέχεις αυτή την εξαθλίωση
Ξυπνάω το πρωί με ένα σύννεφο από πάνω μου
Αν ο κόσμος ήταν ένα λευκό χαρτί
Θα ήταν όλο κόκκινο
Το πράσινο, το γαλάζιο, το κίτρινο
Πέθανε
Μαζί με τα παιδιά που  πνίγηκαν στο Αιγαίο σας
Μαζί με τις βόμβες που πήραν την θέση της βροχής
Μαζί με τις καρδιές νέων που πέθαναν
Για κάτι γραμμές που εσύ ονομάζεις
Σύνορα
Δεν πιστεύω πλέον στην ψεύτικη ευτυχία σου αστέ
Που σε κάνει περήφανο ακόμα η ιδέα του μέγα Αλεξάνδρου
Η περικεφαλαία του Περικλή
Και ο Πλάτωνας
Εσύ τι έχεις προσφέρει;
Θα έπρεπε να ντρέπεσαι που νιώθεις περήφανος για τους παλιούς Έλληνες
Θα έπρεπε να ντρέπεσαι που σκοτώνεις κάθε μέρα μετανάστες
Δεν θα σου χαλάσουν την ήδη κατεστραμμένη χώρα
Κάτσε τώρα να δεις τις ειδήσεις σου
Και φώναξε στη γυναίκα να σου φέρει μπύρα
Και απάντησε μου στην ερώτηση
Ήταν Μάρτης η Οκτώβρης;

Α.Μ