Άνθρωποι

Μια βόλτα,ένα πρωινό στο κέντρο της Αθήνας
Πρώτη στάση Μοναστηράκι.
Μπαίνω στο τρένο
Κάθομαι δίπλα στο παράθυρο και αρχίζω να παρατηρώ τους ανθρώπους γύρω μου.
Υπέροχα πρόσωπα.
Κάθε πρόσωπο ξεχωριστό
Με την δική του ομορφιά και μοναδικότητα
Άλλα ρυτιδιασμένα
Άλλα νεανικά με το άνθος της νεότητάς τους  και την χαρά της ζωής αποτυπωμένη στο πρόσωπο τους.
Πρόσωπα στεναχωρημένα,ταλαιπωρημένα,νευριασμένα
Άλλοι χαμογελούν
Άλλοι κρύβονται στην σιωπή τους -Αυτούς τους αγαπώ λίγο περισσότερο.
Έφτασα στο προορισμό μου.
Τα στενά της πλάκας τα  μεσημέρια του καλοκαιριού είναι η αγαπημένη μου συνήθεια
Συνέχιζα να παρατηρώ
Άνθρωποι που γυρνούν κουρασμένοι από την δουλεία τους
Τρέχουν στο άγχος και στην ένταση της καθημερινότητας τους
Βιβλιοπώληδες
Ψαράδες
Μουσικοί
Καλλιτέχνες
Ο καθένας με την δική του ιδιότητα
Πάντα με μπέρδευαν οι άνθρωποι
για αυτό έμαθα να τους κοιτώ στα μάτια
Μάτια μεγάλα
Μάτια μικρά
Μάτια κάθε λογής
Οι ανθρώπινες σχέσεις είναι περίεργες σαν εμάς
Σαν εσένα
Σαν εμένα
Πότε δεν θα καταλάβω πως λειτουργούν  οι άνθρωποι
Εδώ καλά καλά δεν έχω καταλάβει τον εαυτό μου
Ήμαστε αλλόκοτοι από την φύση μας
Μ αυτό μας κάνει ξεχωριστούς.
Από την μια η αγάπη που είναι η πιο όμορφη σχέση μεταξύ των ανθρώπων
Να αγαπάς και να σε αγαπάνε
Δεν υπάρχει ομορφότερο συναίσθημα.
Από την άλλη έχεις την φιλία που σε ενώνει
Σπάνια στις μέρες μας
Μα αξίζει να προσπαθήσεις για αυτήν
Έχεις το μίσος ,την έχθρα
Αν σκεφτείς τα ωραιότερα ποιήματα γράφτηκαν για τους ανθρώπους
Οι ωραιότεροι πίνακες αναπαριστούν ανθρώπινες καταστάσεις
Και μετά πες μου αν ο άνθρωπος δεν είναι τέχνη.

έλπι παναγιωτοπούλου