Εκτός εποχής

Σε μια εποχή όπου
όλα συστήνονται
πολυσύλλαβα
έρχεσαι εσύ
με τις δυο σου συλλαβές

Σε μια εποχή όπου
όλοι κάνουν εκθέσεις
τις πολυγωνικές τους γνώσεις
έρχεσαι συ
-διστακτικά-
και ρωτάς

Σε μια εποχή όπου
τα μάτια
και τα στόματα
κινούνται λαίμαργα
το ευγενικό σου βλέμμα
είναι αυτό
που με χορταίνει

Σε μια εποχή όπου
όλα επιβάλλονται
με το μέγεθος του στηθόδεσμου
και του καβάλου τους
η λεπτή σου παρουσία
περνάει ανάμεσα
και μου χαϊδεύει τα μαλλιά

Σε μια εποχή όπου
όλα μοιάζουν με
πολύχρωμες
μάλλινες κουβέρτες
ξαπλώνεις πάνω μου
σαν καλοκαιρινό
λευκό σεντονάκι
και βρίσκομαι
-ως δια μαγείας-
εκτός εποχής


Σωτήρης Ρούσσης