Άτιτλο

Νόμισα για λίγο
Πως θα μου μάθαινες να περπατώ δίπλα σε άνθρωπο
Χωρίς να σκοντάφτω
Ναι μη γελάς
Δεν ξέρω πως να περπατάω δίπλα σε άνθρωπο
χωρίς να χάνω το βήμα μου
Μπερδεύομαι
Τόσο καιρό κουτσαίνω
Γιατί οι περιστασιακοί διαβάτες βρίσκονται πάντα πίσω μου
-η μοναδική οπτική γωνία απ την οποία μ' έχουν δει.

Όλο μου βάζουν τρικλοποδιές
Και σκοντάφτω
Και κουτσαίνω ακόμα πιο πολύ
Γι' αυτό δεν κοιτώ ποτέ την αντανάκλαση μου

φαντάστηκα
Να περπατάμε μαζί αυτή την πόλη
Όλα φαντάστηκα να τα περπατάω μαζί σου
Ακόμα και κάτι άσχημα σοκάκια
αλκοολούχα δοχεία των απελπισμένων ψυχών
Θα τα προσπερνούσα
σαν να μην ήμουν και γω μια από αυτές

Τι κατάρα
Όταν μας φαντάστηκα
Ήμουν όρθια
αέρινη, καμαρωτή
Και πλησίαζα

Κατάρα γιατί
Εσύ έτρεχες ήδη

Με άλλη.
τι να με έκανες εμένα;
Είμαι κουτσή
Είμαι ανάπηρη
και τώρα έχω και αμνησία
γιατί σου λέω πως δεν θυμάμαι
Δεν θυμάμαι πια πως είναι αυτή η πόλη
στην πραγματικότητα
Είμαι τρελή
Υπάρχει μόνο ως φόντο στην εικόνα μας
Στο μυαλό μου
Είμαι και γω ανύπαρκτη
Δεν θα μπορέσεις ποτέ να με δεις
Δεν έχεις και άδικο
Ποτέ δεν υπήρξα

Και αντί να γεννηθώ
Ξαναπέθανα και

Στο μυαλό μου ακόμα
Περπατάω δίπλα σου

Χ.