Ανίκανα άκρα

Κοιτάω τα δάχτυλα του δεξιού μου χεριού όπως έχω τοποθετήσει το χέρι μου στην διπλανή ξύλινη καρέκλα, κρέμονται

Κρέμονται ανεκμετάλλευτα ενώ θα μπορούσαν να χαϊδεύουν τα χείλη σου

Κρέμονται ενώ θα μπορούσαν να ξεμπερδεύουμε τα μαλλιά σου και να χαϊδεύουν δήθεν άθελά τους το πρόσωπο και τον λαιμό σου

Κρέμονται ανίκανα να εκτελέσουν οποιαδήποτε εργασία πέραν του αγγίγματος του κορμιού σου

Κρέμονται ενώ θα μπορούσαν να γράφουν τραγούδια για αυτά που μου προκάλεσες και δεν μπόρεσες ποτέ αμοιβαία να πραγματοποιήσεις

Δεν είναι κρίμα;


Ανώνυμο