Το φρούριο της οθόνης

Αντάρτες που αποστρατεύτηκαν 

Βουνά που κάηκαν 

Πόλεις που ερήμωσαν

Η ζωή αγνοείται 

 

Στα δελτία ειδήσεων μόνο θάνατος

Η μονοτονία του δωματίου αλλάζει στη λάμψη της οθόνης,

χαράσσει τις σκιές που το στοιχειώνουν.

Πίσω απ τη χαραμάδα του παραθύρου 

ψάχνεις για λίγο αέρα

αναζητάς μια κίνηση 

να σου υπενθυμίσει ότι υπάρχεις.

Το άγγιγμα έγινε φόβος 

και φίλος σου ένα είδωλο. 

Κάθε πρωί κρύο νερό ή κρύος ιδρώτας

Τα λίγα τετραγωνικά η αρχή κάθε ποιήματος 

και τα όνειρα σου στοιβαγμένα γύρω από αυτά.

Νεκρική σιγή 

Απλώνεται 

σε μιαν άνοιξη 

που όλο έρχεται …

Όσο οι ζωές αγκομαχούν να ανασάνουν 

ήσυχα στο μέτρημα του δρόμου 

Σπλάχνα πεινασμένα 

ζεστά από οργή εφορμώνται απ τη σιωπή 

χρόνια ατέλειωτα.

Αγάπησαν το σκοτάδι 

όταν το φεγγάρι υπαγόρευε τα ποτάμια τους 

το φως έδινε μορφή σε αγκάθινους φράχτες που έρχονταν να πνίξουν 

κάθε γέλιο τους. 

Και συ ωραία κοιμωμένη της οθόνης 

Όσο τα χρόνια περνούν 

τα παραμύθια με όμορφο τέλος 

απομακρύνονται από την παραγωγική ζωή σου. 

Τα όνειρα σε στοίχειωσαν 

και το υφαντό της νιότης  σου 

 αποδοκίμασε ο θάνατος.

Μη καρτεράς για πρίγκιπες

Ζωντάνεψε του ονείρου το πιο βαθύ σκοτάδι 

 το αδράχτι του φόβου να λυγίσει

Στους τόπους που ο ορίζοντας αλλάζει χρώματα 

 η αντοχή του ουρανού καίγεται 

Ντύσου με προσμονές 

Λογοκριμένες φορεσιές 

Που στροβιλίζονται αδιάκοπα 

σε απονευρωμένες αισθήσεις

Μη περιμένεις άλλο πια για πρίγκιπες

Σύρε το πέπλο που ξεσήκωσες ψηλά

πάνω απ' τη γκρίζα πόλη.

Η άνοιξη μονάχα θα φανεί 

στο ξέφρενο χορό σου.

Server Notfound