έφευγα, ήδη
με το που έφτασα
και σε περίμενα
στην είσοδο του κήπου,
καλοκαιρινή εξουθένωση,
η ζέστη που σε έπνιγε—
το θυμάμαι καλά
να σε βρίσκω σε ένα πλήθος
και να κάνω ότι δε σε είδα
να κάθομαι δίπλα σου στο σκοτάδι
και να κάνω ότι δε με πείραζε
ότι δεν ήθελα να πνιγώ
μέσα στα χέρια σου
απομακρύνεται
σου είπα πολλά που μου διαφεύγουν
που θα σε βασανίζουν, μα
θα αρνείσαι να διαγράψεις,
όσο εγώ θα διαγράφω κύκλους
σε τροχιά γύρω απ’ τη νύχτα
ελπίζοντας να σε αποφύγω
όταν θα έρχεσαι
και θα με καταριέσαι
πώς να γίνει;
πώς αλλιώς;
κι ας έλεγα πως θα ‘μουν κάτι άλλο
όπως «δική σου», ή «σωστή»,
ή «αυτή που θα μείνει»,
στο τέλος δεν κατάφερα
απλά να μην είμαι εγώ
κραυγαλέο, εκ των υστέρων:
δεν ήμουν πρόθυμη
όταν δέχτηκα το ρόλο·
όλον αυτόν τον καιρό
απλά πόνταρα
σε μια απόλυση.
ungrateful
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου