Πάνε μέρες

πάνε μέρες που δεν κοιτιόμαστε, αγαπημένε μου

και οι ριπές από τα μάτια σου

που άλλοτε βάναυσα με διαπερνούσαν

τώρα εύχομαι να με χάιδευαν απαλά

πάνε μέρες που δε φιλιόμαστε, αγαπημένε μου

και τα υγρά σου χείλη νοσταλγώ

να ανέπνεα στο λαιμό σου μια στιγμή

και να ανταμώναμε να ξεδιψάσουμε και οι δυο

πάνε μέρες που δεν αγκαλιαζόμαστε, αγαπημένε μου

τα μακριά σου χέρια να νιώσω 

και να πειράζω με τις άκρες των δαχτύλων μου

τις λεπτομέρειες από το τατουάζ σου

και τις σχισμούλες που κάνουν τα μάτια σου

όταν καταφέρνω να σου κλέψω ένα χαμόγελο

πάνε μέρες που δε σμίξαμε, αγαπημένε μου

και μακάρι να παίζαμε στις γραμμές

ανάμεσα από τους δείκτες των ρολογιών

και το αύριο να ήταν απλώς ένα επίρρημα

και το μέλλον να μην ερχόταν μ’ ορμή κατά πάνω μας  αλλά το αντίστροφο

ανώνυμο