Κρίσεις πανικού, ταχυκαρδίες, αυτοάνοσα...
Ήσουν πάντα φιλάσθενο παιδί
Εθισμένο στον πυρετό και στο πύον
Αναλγητικά, αντιβιώσεις, χάπια...
Τώρα δεν μπορείς να πατήσεις το πόδι σου έξω από την πόρτα του σπιτιού σου
Ψυχοθεραπείες, λευκό ρούμι, ξημέρωμα Κυριακής...
Αποφεύγεις την πολυκοσμία
Κλείνεσαι στον εαυτό σου
Τάσεις εμετού, ζαλάδες, κρύος ιδρώτας...
Ερωτεύεσαι ανθρώπους και καταστάσεις που οδηγούν σε αδιέξοδα
Αναφυλαξία, φαγούρα, κορτιζόνη
Επισκέπτεσαι πιο συχνά το κρεβάτι του γιατρού από τους γονείς σου
Ενοίκιο, λογαριασμοί, κοινόχρηστα
Έμεινες ρέστος και πάλι
Τα μάτια σου λιώνουν μπροστά από την οθόνη
Κρίσεις πανικού, ταχυκαρδίες, αυτοάνοσα...
L'appel du vide
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου