Η φωτεινή ταμπέλα
θέλω να ξεφύγω 24/24
φάντασμα της πόλης
δεν χάνω τίποτα
από τη νύχτα που
για τους άλλους τελειώνει
γιατί έχουν να κάνουν κάτι
από κάπου έχουν έρθει
κάτι τους απασχολεί
και κάτι τους τρέχει
ενώ για μένα
είναι αυτή η περιπλάνηση που είναι γοητευτική
είναι αυτή η αποπλάνηση που ξεφεύγει
κάπως από τη μονοτονία
ώσπου η ταμπέλα αναβοσβήνει Escape 24
κρίμα που επισκευάζει μόνο αυτοκίνητα
Γιόλι Μπεζ
κι αφού με πήρες
και διάβασες τον εαυτό σου πάνω μου
με πέταξες σπρώχνοντάς με απαλά αρχικά
αλλά έπεσα βαρύγδουπα,
έπεσα στο κενό
ξέρω και δεν ξέρω πόσος καιρός έχει περάσει από τότε
είναι σαν να έπεσα στο απέραντο μαύρο του χρόνου
και έχω να σε δω πολύ καιρό
αλλά δεν μου λείπεις
απλώς σήμερα σκέφτηκα το άγγιγμα του σώματός σου στο δικό μου
και το άρωμα στο δέρμα σου
που έχει αποτυπωθεί στη μνήμη μου
και είναι ένα και μοναδικό
δεν είμαι ερωτευμένη, δεν σε ερωτεύτηκα ποτέ
η ιδέα σου νόμιζα έπερνε σάρκα και οστά μπροστά μου αλλά ήταν οφθαλμαπάτη
ποτέ δεν ήσουν
ποτέ δεν ήμασταν
και δεν έληξε τίποτα
γιατί τίποτα δεν υπήρχε
νιώθω απλώς ότι έπρεπε να χωρίσουν οι δρόμοι μας πιο έντονα με την αίσθηση τέλους
κι όχι με ένα φιλί και τα λέμε και μετά από μήνες όταν σε πετυχαίνω
να μου λες ότι δεν θες κάτι από μένα
γιατί μου είπες ότι θα τα πούμε σαν να το εννοούσες;
εκείνη η φορά που βρεθήκαμε ήταν όντως όμορφη
κι όμως, δεν τα είπαμε ποτέ τελικά
ίσως τζάμπα κρυφοελπίζω
να πέσουμε ο ένας τυχαία πάνω στον άλλον
αφού δεν δεν δεν
αφού δεν ήμασταν ποτέ
κι ήσουν πάντα
κάτι απατηλό
ταράτσα τσιγάρο αιώρα πάρτυ μόνοι κιθάρα ηλεκτρική και τραγούδι που προβλέπει μήνες μετά χρόνια και συνεχίζει
Λάζουλι Λάπις
Θυμάσαι προχθές το βράδυ;
Όχι;
Μισό λεπτό να σου θυμίσω.
Το σκοτάδι σκέπαζε με το πέπλο του το καθόλου κολακευτικό κτίριο των εστιών.
Καθόμασταν όλοι τριγύρω από εκείνη την ψηλή κερασιά, που μας χάριζε απλόχερα τη δροσιά της.
Επικρατούσε σιωπή. Το μόνο φως που έφεγγε ήταν η λάμπα μέσα στο μικροσκοπικό δωμάτιο και η καύτρα από το τσιγάρο σου.
Η επιβλητική ενέργεια του χώρου, είχε καταφέρει να δημιουργήσει την ψευδαίσθηση πώς όλα ήταν άσχημα και μίζερα.
Μόνο εκείνο το σμήνος από πυγολαμπίδες κατάφερε να φωτίσει τα πρόσωπά μας.
Ακούστηκαν οι πιο εντυπωσιακοί ήχοι από τα αναφωνητά μας.
Κάποιος είπε πώς οι αρσενικές πυγολαμπίδες παράγουν φως για να προσεγγίσουν τις θηλυκές.
Εσύ όμως έστεκες αγέρωχος.
Απόμακρος,
αποφεύγοντας κάθε βλεμματική επαφή.
Πήρα λοιπόν κι εγώ την απόφαση, πως θα κρατούσα το φως μου για μια καλύτερη περίσταση.
Ελευθερία
Είναι πολλά τα δέντρα
που μοναχά τους στέκονται
απάνω στις πλαγιές.
Κάποια το κάνουν
για να αποσπάσουν το βλέμμα
του παρατηρητή.
Κάποια άλλα γεννήθηκαν μόνα·
μέσα από δάκρυα πουλιών και χάδια ανέμων.
Και κάποια άλλα, λίγα
το κάνουν
γιατί δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς.
Αν δεν το κάνουν,
θα τα βρει η αποπληξία.
Σωτήρης Ρούσσης
