Γράμμα δίχως παραλήπτη,
θα στείλω στον αιθέρα,
και προσευχή ψιθυριστά,
θα κάνω στον αέρα.
Να βρει αυτόν που αναζητώ,
κι αυτόν που θα με νιώσει,
και μιας ζωής χρωστούμενα
για μένα θα πληρώσει.
Ξεχωριστή να αισθανθώ,
στο κόσμο ότι είμαι η μόνη,
και όλος ο κόσμος να θαρρώ,
πως ζέστανε από θαλπόρη.
Χρόνοι πάνε τριανταδυό,
που γράμμα του 'χω στείλει,
μα ο ήλιος που 'θελα να δω,
ακόμη ν' ανατείλλει.
Και στο σκοτάδι μόνη μου,
ξαναρχινώ και βγαίνω,
μα πάντα θα σε καρτερώ,
εσένα που δεν ξέρω.
Ανώνυμη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου