Φοράς ένα χαμόγελο και πας. Κοροϊδεύεις τον κόσμο πως είσαι καλά. Μα όχι εμένα.
Πονάς, υποφέρεις, ουρλιάζεις μέσα σου, κάνω πως με ξεγελάς κι εμένα.
Πόσες φορές έχω ευχηθεί να βρω τον τρόπο να διώξω τη θλίψη σου.
Λες να υπάρχουν μαγικά ραβδιά; Να το κουνήσω και με μιας όλα να αλλάξουν. Μπα...δεν υπάρχουν. Ούτε ραβδιά, ούτε θαύματα.
Μα πως όμως να σου πάρω τον πόνο; Πώς;
Σ' αγαπώ. Σ' αγαπώ τόσο που πονάω μαζί σου κι αναρωτιέμαι τί να κάνω; Για να βρεις πάλι το χαμόγελο και την ευτυχία.
Μα δεν το βάζω κάτω. Στο τέλος θα τα καταφέρω και δεν θα υποφέρεις πια. Ακόμη κι αν είναι να σε χάσω. Μόνο να σε δω να φοράς το πραγματικό σου χαμόγελο κι ας είσαι μακριά μου. Μόνο αυτό.
ΑΔ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου