Άτιτλο

Υποφέρουμε από μία ατελείωτη και αβάσταχτη μοναξιά.
Η ύπαρξή μας σε κάθε της βήμα, σε κάθε ανούσια πτυχή της καθημερινότητας πονάει.
Αγνοούμε τους σπασμούς.
Αγνοούμε την επιληψία.
Η ύπαρξή μας είναι επιληπτική.
Αυτό δεν αλλάζει.
Ενδιάμεσα καπνός, αλκοόλ και τέχνη. Και ξανά σπασμοί.

Ε. Κ.