Θα σε κοιτάξω, φορές θα σε γνωρίσω κύμα νυχτερινό, του φεγγαριού το διάδρομο να σπάει.
Θα σε νιώσω, στιγμές, θα τρομάξω,μουσώνας και ορμή, ακίνητος μέχρι να ησυχάσεις.
Θα σε ακούσω, ώρες, θα σαστίσω,εκστατικός στη δύσκολη του φαραγγιού μουσική που κουβαλάς.
Θα σε αγγίξω, μήνες, σφιχτά, κοράλλι που χαράζει 2 γραμμές παράλληλες με αυτήν της μοίρας, στην παλάμη.
Χρόνια θα ψάξω των ματιών σου το σμαράγδι, μια έδρα του μικρή να λάμπει, θαμμένο στον καφέ πορτοκαλί καμβά, εκεί που το ποτάμι το χώμα δυναστεύει.
Ποτέ δε θα σε εννοήσω, ποτέ δε θα σε καταλάβω.
Γιάννης Μπροκαλάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου