Την επόμενη φορά θα το κάνω ξημερώματα

Προσπαθούσα να βρω την έξοδο, ώσπου βρήκα το σκοινί απ' το ταβάνι. Το φόρεσα και μου πήγαινε τόσο πολύ, όπως εκείνο το πλεκτό κασκόλ της γιαγιάς. Έμοιαζα με φωτιστικό, μόνο που γύρω μου, αντί για φως, υπήρχαν δάκρυα, αστέρια και σκοτάδι.

Τώρα, από 'δω, δεν μπορώ να σου εξηγήσω και πολλά. Όχι πως από εκεί μπορούσα. Αλλά έπρεπε να είχες καταλάβει ότι η ταπετσαρία της ζωούλας μας ήθελε ξύσιμο. Δεν πειράζει, τουλάχιστον τώρα ούτε κρυώνω, ούτε ζεσταίνομαι. Έχει την ίδια θερμοκρασία εδώ. Όλη μέρα, κάθε μέρα. Και άπνοια. Τρομερή άπνοια.

Θέλω μόνο να σου ζητήσω μια συγγνώμη που δεν μπόρεσα να ντυθώ νωρίτερα και είσαι αναγκασμένη να αργήσεις λιγάκι στη δουλεία σου. Αλλά η απελπισία έπρεπε να πάρει σάρκα και οστά. Πέτυχε και ήταν τα δικά μου.
Την επόμενη φορά θα το κάνω ξημερώματα.

Ρούσσης Σωτήρης

Νααθή (τα)

Κι ήρθε μια μέρα και είπα φεύγω.
Και έφυγα.
Όντως.
Στ αλήθεια αυτή τη φορά.
Και πήγα εκεί που και οι πετρες θέλουν χώρο να ανασάνουν.
Ειρωνεία.
Για να ανασάνω ήρθα.
Ξεκίνησα να τους μιλώ.
Μάταια.
Επέμενα.
Μέρες και νύχτες μιλούσα.
Μα σε ποιά γλώσσα πια;
Άκαμπτη η γλώσσα.
Η μέδουσα με είχε κοιτάξει στα μάτια.
Πέτρωσα.

Μεσιέ

Πώς σκατά τελείωσε έτσι το κρασί μου;

Πώς σκατά τελείωσε έτσι το κρασί μου;
Η κάβα είναι το πιο όμορφο μέρος, όταν χρειάζεσαι τσιγάρα και κρασί.
Το πιο αδειανό σπίτι της πολης φιλοξενεί εμένα. Πιο αδειανό κι από παλιά βιοτεχνία.
Το μόνο που υπάρχει σ'αυτό το δωμάτιο είναι μουσική και γόπες. Α, Και ένα μισό-τελειωμενο κρασί.
Ποτέ Δεν είναι αργά για να μεθυσεις αλλά και ούτε πολύ νωρις. Έτσι, λοιπόν, εγώ αποφασισα μέχρι τις 8 να μεθυσω και να σκέφτομαι πως ο διάολος έχει μικρά στήθη και καστανά μάτια που γυαλίζουν.
Διάολε, με ποιον πηδιέσαι σημερα;
Πόσο σου έχω λείψει;
Εδω που τα λέμε, ο διάολος, κάθε τρεις και λίγο, αλλάζει χρώμα στα μαλλιά και στα μάτια, ανάλογα με το ποσό συχνά ερωτεύεσαι και μεθας.
Τρεις μέρες και τρεις νύχτες μεθυσμένος, αρκούν για να σηκωθείς, να πληθεις και να πας σε ένα μπαρ για να ερωτευτείς κάτι νέο.
Η θεωρία των τριών. Ή των τρελών.
Μια εξάδα μεγάλες μπύρες μπήκε στο πρόγραμμα για το υπόλοιπο της βραδιάς μετά το κρασί και απορώ γιατί δεν είναι εδώ εκείνη να γαμηθουμε και να μεθύσουμε.
Η καθώς πρέπει εμφάνιση της πεθαίνει στο κρεβάτι μου και γίνεται μια παρακατιανη, σαν εμένα, ιδρωμένη και μεθυσμένη, σαν κουρέλι.
Όλες τους.
Πώς σκατά τελείωσε έτσι το κρασί μου;

Γιώργος Κόντος