Σπρινγκ Κλίνινγκ

Σήμερα που είναι Άνοιξη
έκανα τα ξόρκια μου
μάζεψα τα χαλιά μου
- κοντεύει άλλωστε του αγίου Κωνσταντίνου -
μάζεψα τη μπουγάδα μου
μη μου πει πάλι η γειτόνισσα ότι ξασπρίζει τόσες μέρες στον ήλιο.

(Οι άνθρωποι νιώθουν συχνά άβολα με τα κενά σου
κι εσύ φυσικά το κάνεις δικό σου
- μια κουβέντα είπαμε.)

Είπα επιτυχώς ψέματα στη μαμά μου
να μην καταλάβει ότι πάλι μακαρόνια έφαγα
γιατί σε λίγο μπορεί να αρρωστήσω
και θα φταίω εγώ.

Πήρα τηλέφωνο τον μπαμπά μου
και παραστήσαμε ότι μιλάμε
κάνοντας παρέα στα πράγματα που δε θα πούμε ποτέ.

Έκανα και το σελφ-κέαρ μου, φυσικά
διάβασα τρία εμπάουερινγκ άρθρα
και γέμισα τον υπολογιστή με εικόνες για ποζιτίβιτι
και όρια - χα
και έμαθα τις προμπλεμάτικ συμπεριφορές μου.

Δεν έστειλα μήνυμα
ούτε τηλέφωνο πήρα.

Έστειλα μόνο άβολα επαγγελματικά μέιλ
και έλαβα βολικά επαγγελματικά "όχι".

Μετά ήταν ώρα για τα ντουλάπια μου.
Πήρα τα απωθημένα μου
τις συζητήσεις που έκανα στο κεφάλι μου και έβαλα στον κώλο μου
όλα διπλώθηκαν τακτικά και μπήκαν σε ραφάκια.
Το βράδυ έλα να με δεις που θα μαζεύω όσα έπεσαν από τις πόρτες που λασκάρουν
- θα γελάσεις.

Τέλειωσα λοιπόν τη λίστα μου,
έκανα τα μαγικά μου.
Αύριο πάλι χειμώνας. Θα κοιμηθώ.

Στέλλα