Στο ίδιο θέαμα εργάτες

η πλαγιά πλημμυρίζει από φως, το λιβάδι σκεπάζεται από τη λιακάδα.
Στο φαράγγι της Πατησίων, αγκαλιαστήκαμε στο σκοτάδι και σε είδα για τελευταία φορά.
Στην χτενισμένη γή, μου έπεσε ένας σπόρος, ήταν το ξεκίνημα μιας ζωής.
Στον πεζόδρομο της Γερανίου, ένα μεσημέρι, μου γλίστρησε ένας σπόρος,
τον σκέπασαν μια τσίχλα και ένας λόφος σκατά.
Φτάνω σε μια πηγή, γυρίζω τη στάμνα μου και βλέπω ένα φύλλο από πλατάνι.
Σταματάω στην Ακαδημίας, ξημερώνει, μόλις βγήκαν τα πρώτα φύλλα των εφημερίδων,
φυτρώνουν από κλαδιά περιπτέρων, λέξεις που ξεσκαρτάρονται σε βλαστούς γνωριμιών
και οι σελίδες τους ποτίζονται από συμφέρον.
Ψάχνω στον νυχτερινό ουρανό ένα άστρο,
να προσευχηθώ για τον οδηγό καριέρας για τις καριέρες.
Χαζεύω στην Αποστόλου Παύλου μήπως και εμφανιστεί πίσω από τα κλαριά ένας προφήτης,
που θα κυρήττει την έλευση ιδεων και συναισθημάτων,
υπό την επήρεια των success stories.
Λες να απελευθερωθούμε όταν νικήσουμε τον μόχθο;
Λες να σωθούμε απέχοντας απ' όλες τις διαδικασίες;

Άλκης Ρότας