Ο ουρανός πάλι μωβ, ο καπνός από το τελευταίο τσιγάρο της ημέρας σιγά σιγά χάνεται από τα μάτια μου.
Με τον καπνό στο κεφάλι μου όμως τι θα γίνει;
Μέσα σε αυτή την ασυναρτησία που ονομάζω σκέψη σε θυμήθηκα,σύντομα και ευγενικά,σαν την βροχή που μόλις τελείωσε.
Τόσο γρήγορη,τόσο ήρεμη .
Ίσα ίσα να σπάσει την ησυχία.
Ξέρεις για ποια ησυχία λέω, αυτή που με τρελαίνει,αυτή που κάνει τον καπνό πυρκαγιά.
Για την Χ
Kainson
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου