Φρόντισε τον εαυτό σου

Τίποτα δεν σημαίνεις για κανένα. Τουλάχιστον μέχρι το σημείο που θα θέλει κάτι από σένα και μετά το βαρεθεί.
Κανείς δεν νοιάζεται πραγματικά να σε μάθει και να αγαπήσει το σκοτάδι της ψυχής σου.
Εκμεταλλευέται μόνο τη μεγάλη αυτή καρδιά που διαθέτεις και τη δίνεις απλόχερα χωρίς να σκέφτεσαι το κακό που κάνεις στον εαυτό σου.
Ακόμα και αν λίγοι θαρραλέοι θελήσουν να σε γνωρίσουν, μόλις αρχίσουν να δένονται, εξαφανίζονται..
γιατί το δέσιμο δεν αρέσει σε κανέναν.
Κανείς δεν θέλει να αφήσει τον κόσμο του και να μπει σε έναν νέο, να συνυπάρξει. Όσο και αν το δηλώνει στην αρχή.
Ωραία είναι τα λόγια του ενθουσιασμού αλλά ωραίο είναι και να μην δίνεις κούφιες υποσχέσεις.
Γιατί υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που πληγώνονται και ας μην το δείχνουν ποτέ...

Ο.Γ.

Ανίκανα άκρα

Κοιτάω τα δάχτυλα του δεξιού μου χεριού όπως έχω τοποθετήσει το χέρι μου στην διπλανή ξύλινη καρέκλα, κρέμονται

Κρέμονται ανεκμετάλλευτα ενώ θα μπορούσαν να χαϊδεύουν τα χείλη σου

Κρέμονται ενώ θα μπορούσαν να ξεμπερδεύουμε τα μαλλιά σου και να χαϊδεύουν δήθεν άθελά τους το πρόσωπο και τον λαιμό σου

Κρέμονται ανίκανα να εκτελέσουν οποιαδήποτε εργασία πέραν του αγγίγματος του κορμιού σου

Κρέμονται ενώ θα μπορούσαν να γράφουν τραγούδια για αυτά που μου προκάλεσες και δεν μπόρεσες ποτέ αμοιβαία να πραγματοποιήσεις

Δεν είναι κρίμα;


Ανώνυμο

Ανυπόγραφο

 Αν έβλεπες τα μάτια μου · θλίψη
 Κι αν έβλεπες με τα μάτια μου:
 Ένα σπίτι φωτεινό
 Λουλούδια στο ανθοδοχείο
 Στο παρκέ γλιστράς και καθρεφτίζεσαι.
 Πού να γυρίζεις;
 Ήταν προχθές ή πριν δυο χρόνια
 Που είπες
 “Φίλα με ή φύγε”;

Άτιτλο

Νόμισα για λίγο
Πως θα μου μάθαινες να περπατώ δίπλα σε άνθρωπο
Χωρίς να σκοντάφτω
Ναι μη γελάς
Δεν ξέρω πως να περπατάω δίπλα σε άνθρωπο
χωρίς να χάνω το βήμα μου
Μπερδεύομαι
Τόσο καιρό κουτσαίνω
Γιατί οι περιστασιακοί διαβάτες βρίσκονται πάντα πίσω μου
-η μοναδική οπτική γωνία απ την οποία μ' έχουν δει.

Όλο μου βάζουν τρικλοποδιές
Και σκοντάφτω
Και κουτσαίνω ακόμα πιο πολύ
Γι' αυτό δεν κοιτώ ποτέ την αντανάκλαση μου

φαντάστηκα
Να περπατάμε μαζί αυτή την πόλη
Όλα φαντάστηκα να τα περπατάω μαζί σου
Ακόμα και κάτι άσχημα σοκάκια
αλκοολούχα δοχεία των απελπισμένων ψυχών
Θα τα προσπερνούσα
σαν να μην ήμουν και γω μια από αυτές

Τι κατάρα
Όταν μας φαντάστηκα
Ήμουν όρθια
αέρινη, καμαρωτή
Και πλησίαζα

Κατάρα γιατί
Εσύ έτρεχες ήδη

Με άλλη.
τι να με έκανες εμένα;
Είμαι κουτσή
Είμαι ανάπηρη
και τώρα έχω και αμνησία
γιατί σου λέω πως δεν θυμάμαι
Δεν θυμάμαι πια πως είναι αυτή η πόλη
στην πραγματικότητα
Είμαι τρελή
Υπάρχει μόνο ως φόντο στην εικόνα μας
Στο μυαλό μου
Είμαι και γω ανύπαρκτη
Δεν θα μπορέσεις ποτέ να με δεις
Δεν έχεις και άδικο
Ποτέ δεν υπήρξα

Και αντί να γεννηθώ
Ξαναπέθανα και

Στο μυαλό μου ακόμα
Περπατάω δίπλα σου

Χ.

Πεζό κείμενο σε λάθος ποίημα

Είναι λάθος
είναι λάθος
και το παρόν και το μέλλον
και το τώρα που πέρασε μόλις
και το σήμερα
και το αύριο
Είναι λάθος
και η χωρίστρα στο πλάι που προσπαθώ να αλλάξω
γιατί νομίζω ότι δεν μου πάει
είναι λάθος και που έκανα χωρίστρα στο πλάι
πριν κάτι χρόνια
είναι λάθος
και το δάκρυ που πέφτει τώρα
που μόλις έπεσε
είναι λάθος
η κίνηση
είναι λάθος η μορφή
Είναι λάθος η ζωή
είναι μεγάλο λάθος
είμαι ένα λάθος
περίπου ξέχασα
τι πάει να πει
να κοιμάσαι σωστά
να ξυπνάς σωστά
να είσαι σωστός
ακόμα και αυτό που γράφω τώρα
Είναι πέρα για πέρα λάθος
και αυτό το δάκρυ που έπεσε
πάλι λάθος είναι
αλλά και το γέλιο
που σχηματίζεται
όταν που και που
κακώς ξεχνιέμαι
Είναι λάθος
και η εικόνα
Τα βήματα
Το ένα με το μηδέν
Λάθος το σήμερα
όλο λάθος
και το αύριο
ήρεμο λάθος
θα είναι
και το κλάμα μου
Θα πεινάει από λάθη
Είναι λάθος που θέλω
να αλλάξω,
όπως αυτήν τη χωρίστρα
Είναι λάθος που αλλάζω
γιατί δεν προσπαθώ.
Είναι λάθος που προσπαθώ
είναι λάθος που υπάρχω
ακόμα
είναι λάθος και αυτό
το φωτάκι
που τρεμοπαίζει
γιατί είχα πριν καιρό κολλήσει
τη λάθος λάμπα
είναι λάθος
που δυσανασχετώ
είναι λάθος που ψάχνω
τι λάθη να γράψω
θα έπρεπε τώρα κανονικά
να μην νύχτωνε.
Να μην είχαμε νύχτα.
Να  μη βλέπαμε  τα λάθη
Αλλά όλο λάθος
είναι κατασκευασμένο.
Γέλα τώρα
τι να πεις...

Mindances

Άτιτλο

Άκου το κύμα της θάλασσας και ψάξε μέσα σου..
Άκου το πως γαληνεύει...
Άκου το πως θεριεύει
και κοίτα μέσα σου..
Κοίτα το πως χαϊδεύει..
Δεν θέλει όλες τις αισθήσεις σου
Επικεντρώσου σε μια..
Άκου το , θα το δεις..
Άκου το, και θα το νιώσεις..
Άκου το; θα το μυρίσεις...
Άκου το και θα το γευτείς...

Αχ αυτό κύμα.. μέσα μου ακούγεται .
Το ακούω να σκαλίζει τα πιο κρυφά μου σημεία..

ΚΦΝ.

Άτιτλο

Αποφάσεις
Κατευθύνσεις
Συγκρούσεις
Και συνδέσεις

Ποιος λέει ότι ξέρει καλύτερα;
Αφού κάθε μέρα είναι απλώς μια δοκιμή

Να μετακινηθείς ή να μείνεις
Να αναπνέεις ή να αποσυντίθεσαι
Να αγαπάς ή να μειώνεις
Να επαναστατείς ή να υπακούς
Να δεσμευτείς ή να μείνεις

Έχω πολλά και άλλοι λίγα
Ωστόσο, η ζωή συνεχίζει να είναι άστατη
Δεν ανησυχώ ή λυπάμαι
Εύχομαι απλώς να είχα
Μείνει

Ζεις και μαθαίνεις
Εσείς αποφασίζεις και εσύ καίγεσαι
Αλλά αυτή είναι η ζωή
Όλα συμβαίνουν για κάποιο λόγο

Είναι ώρα
Ώρα να διαλέξω
Ώρα να επιλέξω
Ώρα να κολλήσω
Καμία στιγμή για χάσιμο
Έτσι λέω

Μαρίνα

Ανώφελο

Ό,τι στα δυο μοιράζεται
Φύλλο στο σακί σου
Ανώφελο θα πεις
Κι είναι σωστό
Όταν το τέλος έρθει
Τα ανώφελα φύλλα θα τραβήξεις έξω
Θα τα παίξεις στα χέρια
Θα μειδιάσεις
Τίποτα περισσότερο
Μπορεί κάτι να θυμηθείς
Ελάχιστο
Θα μειδιάσεις.
Μα θα κλάψεις
Γι' αυτό που δε μοιράστηκες
Για ό,τι δεν έγινε φύλλο
Πολύ θα κλάψεις
Και τότε "ανώφελο" θα πεις
Ανώφελες στιγμές
Ανώφελη ζωή, ανώφελη η ζωή.
Μα αυτό το αμοίραστο "ανώφελο"
Πόσο ξεχωριστή πίκρα θα έχει
Όσο καμιά
Όσο κανένα άλλο "ανώφελο"

Ανώνυμο

Προσωπογραφία.

Χθες ένιωθε 18 και σήμερα 90.
Κάποτε θα κατακτούσε τον κόσμο,
άραγε τώρα να θυμάται;
Δακρύζει για όλα αυτά που πέρασαν
και εκείνα που δεν θα έρθουν.
Την αγάπησαν αρκετοί,
γιατί λέει πάντα την αλήθεια.
Την άφησαν όλοι,
γιατί δεν είναι ψέμα.
Τώρα δες την, κάπου σκοντάφτει.
Θα σηκωθεί, δεν θα κλάψει.
Ίσως αύριο να προσπαθήσει ξανά.
Ίσως ο κόσμος όλος να την αγκαλιάσει.
Ίσως η ψυχή της το σκάσει.
Ίσως γίνει τραγούδι που θα το ψιθυρίζουν
μόνο εκείνοι που ερωτεύονται πολύ.
Ίσως απλά ξεχάσει.

ανν.

Άτιτλο

Σακούλες.
Πρέπει να κάνω δύο δρομολόγια για να τις μεταφέρω.
Σακούλες κάτω από τα μάτια
Πρέπει να ξενυχτίσω δύο βδομάδες για να τις αποκτήσω.
Γαμώ τη μοναξιά μου γαμώ.

ødy

Θλίψη σε ντο δίεση μινόρε.

Η βροχή συνεχίζει μέσα μας.
Μέσα μας η βροχή , στέγνωσε.
Τέσσερις γραμμές ακόμα.
Τρεις στιγμές .
Δυο χέρια που ταιριάζουν.
Ένα τσιγάρο.
Μισή γουλιά κρασί.
Μισός και εγώ .
Εσύ μισή.
Ένα ολόκληρο.
Και ύστερα,
Μηδέν.
Τουλάχιστον , μείναμε στους Θετικούς ακαίρεους. 
Μισή γουλιά κρασί ακόμα.
Ακέραιος.
Και εύχομαι
οι προτάσεις που φάνηκαν ακέραιες,
να ήτανε και αυτές,
ρητές. 

.Α