Με έδιωξε τη μέρα που τη δάγκωσα στην ήβη

Με έδιωξε τη μέρα που τη δάγκωσα στην ήβη
Για την ακρίβεια
με έδιωξε τη νύχτα που τη δάγκωσα στην ήβη
Και γω
γύρισα αμέσως σπίτι
το συνειδητοποίησα
πήρα στυλό
και έγραψα αυτό
Με έδιωξε σήμερα
τη μέρα που τη δάγκωσα στην ήβη
–
Τα ξημερώματα μου τηλεφώνησε
Μου ζήτησε συγνώμη για τελευταία φορά
και με αποχαιρέτησε
Ο σουρεαλισμός δεν ήταν ποτέ ανώδυνος
–
Απόψε πάντως θέλω να μεθύσω
Μα πάνω απ’ όλα θέλω να με θέλει
Οι γιατροί δεν ήταν πολύ ενθαρρυντικοί
Θέλω να σκίσω τα χαρτιά τους
Τα ρούχα
τις αφίσες
τα πτυχία
Όταν έφτασα σπίτι ηχογράφησα τις φωνές και τα κλάματα μου
Προσεχώς
–
Πόσες φορές φαίνεται η ζωή να μην έχει ουσία
και –αλήθεια- πόσες φορές νιώθεις ότι την έχεις πιάσει
ότι είσαι έτοιμη να τη ζήσεις μέχρι τα μπούνια;
Πόσες διαφορετικές αλήθειες στο πρόσωπό σου;
Συγνώμη που ζητάω εξηγήσεις
απλά καταλαβαίνεις
τώρα που έχω λεφτά είμαι πιο άνετος
Σιχαίνομαι τα επαναλαμβανόμενα μοτίβα γι’ αυτό
από σήμερα μόνο οι φαντασιώσεις μου θα με εξιτάρουν
και αυτά τα μικρά γράμματα που μου αφήνεις
Θα τα δημοσιεύσω όλα μια μέρα
στην πιο τρομαχτική συλλογή που είδες ποτέ
(Παρόλο που μ’ έδιωξες
δε θέλω να σ’ εκδικηθώ)
Ψιθυριστά η παρένθεση
Θα μπορούσα να σου γράφω για ώρες
κι ας σε ξέρω τόσο λίγο
αλλά ακριβώς επειδή και συ με ξέρεις τόσο λίγο
δε θα καταλάβαινες τίποτα
Αφού δεν κατάφερα εγώ να συναντήσω τα μαθηματικά
γιατί να το κάνει η ποίησή μου
Όχι
όχι σήμερα
Σήμερα χτίζουμε γέφυρες απ’ τη θεωρία στην πράξη
Πίσω στη δουλειά

Στέλιος Σιμιδάκης