Μπρος και πίσω από την αυλαία

[Στο παρασκήνιο]
βλέπω ανθρώπους
κενούς
δίχως πρόσωπο
να περιπλανώνται
αφιονισμένοι
γυρεύοντας στα
ζοφηρά μονοπάτια
του μυαλού τους
τον αλλοτριωμένο
εαυτό τους

[Στο προσκήνιο]
η παράσταση ξεκίνησε
τώρα πια βλέπω
ανθρώπους
καλλωπισμένους
μασκαρεμένους
με μεταξωτά ενδύματα
και γυαλιστερά προσωπεία
να εκτίθενται
με ζήλο υπό το φώς
των προβολέων
μπροστά στα μάτια
της κοινής γνώμης
ερμηνεύοντας τους
κοινωνικά
αποδεκτούς
ρόλους

Αγγελική Σπανδωνίδου