Κάποιος μου έμαθε για τις εκδοχές˙
Το χρόνο που μας βρίσκει μόνο επειδή τον ψάχνουμε.
Θυμήθηκα τα μάτια του.
Πρώτη φορά κατάλαβα.
Όπως στο σκοτάδι
Ένα αυτοκίνητο
Βγαίνει απότομα μπροστά σου
Κι έχει ήδη χαθεί
Μα εσύ είσαι τυφλός ακόμη.
Πέφτουν κομφετί λάμψεις.
Πνίγεσαι.
Τόση ηδονή στο ξέσκισμα.
Ματώνουν τα μάτια σου
Μπροστά σου μια ουρά.
Πόσο κομψά την πέρασες στο λαιμό.
Κι όλο τη σφίγγεις και γελάς.
Έτοιμος να δώσεις άφεση.
Πόση αφέλεια˙
Κι όμως τα κατάφερες.
Έλεγες πως χάθηκε το πάθος.
Κι ήρθε να σε λυτρώσει.
Κι άφησες το όνομά σου στο τελευταίο τράβηγμα.
Πρώτη φορά κατάλαβα.
Πώς αναπνέουν τώρα;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου