Ξέρεις αν αφήσεις τα μάτια σου ορθάνοιχτα μέσα σε ένα ολοσκότεινο δωμάτιο δεν θα δεις ποτέ φως, για αυτό πολλές φορές προτιμάω να τα ‘χω κλειστά..Έτσι κλείνομαι στον εαυτό μου και άλλες ανοίγομαι στον πρώτο τυχόντα για να πω πως προσπάθησα. Αλλά τα συναισθήματα τους δεν με αγγίζουν χτυπάνε πάνω μου και εξοστρακίζονται σαν τις υποτιθέμενες σφαίρες τους.Τα φιλία τους μου προσφέρουν απλά νέες γεύσεις στα χείλη ,οι ιστορίες τους δεν μπορούν να διαπεράσουν τις αόρατες ωτοασπίδες μου και οι αγκαλιά τους με ζεσταίνει αφόρητα. Αλλά ακόμα θυμάμαι την αγκαλιά σου που αποζητούσα σε καύσωνες, τις ιστορίες σου που παραμένουν καρφωμένες σε σκοτεινά σημεία του εγκεφάλου μου και το φιλί σου που μου έδωσε την απάντηση στο τι μπορεί να εννοούσε ο Ελύτης όταν έλεγε ότι πολλές φορές τα φιλιά έχουν μια γεύση τρικυμίας.Για αυτή την τρικυμία ίσως ανοίγω τα μάτια μου σπάνια και μέσα στο σκοτάδι ψάχνω το φως ανάμεσα στην κλειδαρότρυπα και το κλειδί.
Bueno
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου