Άτιτλο

Προσπαθώ να σε βρω
μα όταν σε βρίσκω είσαι μόνος σου πάντα
και ξέρω πως αν χαρούμε παρέα
δε θα ναι κανείς εκεί να μας δει.
Και ο,τι δεν είναι στο πεδίο κάποιου άλλου βλέμματος
είναι αόρατο και ανούσιο κι ας υπάρχει
Εσύ και εγώ δε μετράμε.

Δεν ξέρω αν πρέπει να σε κλωτσάς πιο κάτω
ελπίζοντας να βρεθεί κάποιο χέρι να σε σηκώσει.
Γιατί αυτό το χέρι,αν υπήρχε,
θα ήταν πολύ μακρύ και δεν θα γινόταν να ανήκει σε κάποιον άνθρωπο.
Δεν ξέρω αν έπρεπε να είχες πιαστεί τελικά από τα σκοινιά
και σου λέω δεν ξέρω γιατί ,μεταξύ μας,
αν αυτά άντεχαν και δεν κόβονταν όσο τα αγνοούσες
τώρα δε θα χρειαζόταν να σου γράφω
Και ότι δεν αντέχει το βάρος του σώματός σου διπλάσιο όταν είσαι ημιλιπόθυμος
δεν αξίζει να σε κρατήσει όταν θα είσαι ανάλαφρος.
Ξήλωσέ τα.

Μερικές φορές θέλω να σε πονέσω
και βρήκα μια νέα ικανοποίηση: γροθιές από άδειο στομάχι
φαντάστηκα ότι σε σμίκρυνση θα μπορώ να σε διαχειριστώ
θα μπορεί το σώμα σου να φωνάζει
και πρέπει επειγόντως να βγουν αυτές οι φωνές
και εσύ να ξεχνιέσαι

αλλά μην νομίζεις.
Όσο κοιτάζω στον καθρέπτη δεν θα σου χαμογελάσω ποτέ
γιατί πια ξέρω πως λειτουργούν οι καθρέπτες
το πρόσωπο που θα βλέπω να γελά θα είναι το δικό μου
και εγώ ήθελα να δω κάποιο άλλο
και δεν γίνεται να με χαϊδέψει όσο κι αν πλησιάσω. Είναι γυαλί
στην καλύτερη θα κοπώ
στη χειρότερη θα συνειδητοποιήσω πόσο άδειο είναι αυτό το δωμάτιο
Σου λέω,στους καθρέπτες δεν υπάρχει αντανάκλαση μόνο η παραπλάνηση
αφού τους βλέπω όλους εκεί μπροστά
μα είναι πίσω μου και πολύ μακριά
και βλέπω και μένα
με το ίδιο πρόσωπο και το ίδιο σώμα κάθε μέρα
μα εγώ είμαι σίγουρη ότι αλλάζω γκριμάτσα ανά δευτερόλεπτο και μιλάω πολύ
ενώ συνεχίζει να με δείχνει σιωπηλή και ανέκφραστη.

Θα θελα να μην ξέρω πως ηχούν οι παλμοί μου
τους ακούω πότε ρυθμικά πότε άρρυθμα
και είναι ο πιο αποκρουστικός ήχος που έχω ακούσει ποτέ
δεν θέλω να σταματήσουν:θέλω να υπάρξω σε μια κατάσταση χωρίς την επίγνωσή τους
αλλά μάλλον απουσιάζουν ακουστικά ερεθίσματα
και κάπως πρέπει να διαχειριστεί ο εγκέφαλος μου αυτή την εκκωφαντική σιωπή
και πρέπει να νιώθω ευγνώμων που δεν έχει δημιουργήσει τα δικά του
όπως εγώ δημιούργησα εσένα να μου μιλάς
θέλοντας να βγω έξω από μένα για πέντε λεπτά
να πάρω αέρα

(σου υπόσχομαι
πως αυτή τη φορά
δεν θα αργήσω πολύ να γυρίσω
και τις υποσχέσεις που δίνει κανείς στον εαυτό του
είναι καταδικασμένος να τις τηρήσει.)

Λυκ