Ήθελα,
να ήμουν διάφανη.
Διάφανη εντελώς.
Να μη χρειάζομαι λέξεις και σχήματα,
ή διάφανα να 'ναι κι αυτά, ολόγυμνα,
γυμνά ακόμα κι απ' τον εαυτό τους.
Γυμνή ακόμα κι από εμένα.
Θέλω έτσι
αργά να με γδύσω, για να μην κρυώσω κιόλας.
Να μπορείς να δεις έπειτα
μέσα μου αυτά που νόμιζες για κρυμμένα.
Μα δεν τα 'κρυβα ούτε εγώ ήξερα που είναι.
Να βλέπεις ακόμα και του σώματός μου τη διαφάνεια.
Τα μικρά μου αιμοσφαίρια
να βολτάρουν σε χάρτινες βαρκούλες
σαν παιδιά με γόνδολες
που βγήκαν για ψάρεμα μια μέρα με ήλιο. Κι αυτά, πρώτη φορά ν' αντικρίσουν τις ψιχάλες της βροχής και να συγκινηθούν.
Να βλέπεις,
ότι όταν κάνω μια κίνηση χορού,
το σώμα από μέσα, περισσότερο χορεύει.
Να βλέπεις,
πώς όταν σε κοιτώ, όλα σε κοιτούν.
Μ. Κατς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου