Άτιτλο
Δυο κορφές σαν τις πλάτες σου
Να ρεμβάζω στη μία
Να ακούω τον αντίλαλο από το χρώμα των ονείρων σου στην άλλη
Αυτό το ατελεύτητο δώσε μου!
Άφησε με να γελάω -σαν από μέθης ζάλη- και να παρατηρώ του μετώπου σου τις φλέβες να πάλλονται.
-Αναριγώ στην υπόνοια των ακροδαχτύλων σου πάνω στο κορμί μου-
Κι έχει περάσει μία εβδομάδα,
ένας μήνας
ίσως η αρχή του α έ ν α ο υ
αλαλαφροΐσκιωτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου