Θα ήθελα δικά μου να είναι τα τραγούδια,
που θα σε έχουν σημαδέψει.
Και που στα δύσκολα,
θα σε έκαναν να χαμογελάς και τη καρδιά θα σου είχαν κλέψει.
Θα ήθελα δικά μου να είναι τα τραγούδια,
που θα σε έχουν σημαδέψει,
και που στα δύσκολα,
θα σε έκαναν να γελάς και τη καρδιά θα σου είχαν κλέψει.
Θα ήθελα να ήμουν ένας άγνωστος,
που θα κοίταζες επίμονα στο λεωφορείο,
και κάθε σκέψη σου θα γύρναγε,
από το πως θα γνωριστούμε εμείς οι δύο.
Θα ήθελα να ήμουν κάτι μακρινό,
που να αξίζει το ταξίδι,
και θα το έκανες για να βρεθούμε αγκαλιά,
κάποιο βράδυ στο σκοτάδι.
Θα ήθελα να ήμουν ο λόγος πίσω απ'το εισιτήριο,
η λαχτάρα πίσω απ'το σημάδι στο κορμί,
ένα γράμμα τσαλακωμένο,
μια υπόσχεση: "Θα σε περιμένω".
Κι αν τα θέλω μου εγωιστικά φαντάζουν,
μη με μισήσεις.
Συγχώρα με τη γνώμη σου για εμάς αν σου αλλάζουν.
Μα για σένα έχω νιώσει όλα τα παραπάνω,
και κάθε τι μοιάζει σαν πρώτη φορά να κάνω.
(α)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου