Άτιτλο

Ώρα τέσσερις
Είναι όλοι σκυφτοί από πάνω και κοιτάνε..
άλλοι κλαίνε, άλλοι γελάνε
επειδή θυμούνται,
άλλοι δεν πλησιάζουν
γιατί θυμούνται κι αυτοί,
άλλοι βγαίνουν έξω και θολώνουν,
μερικοί κάθονται μόνοι και σκέφτονται τις άλλες φορές,
μερικοί κάθονται με τους άλλους και σκέφτονται τις άλλες φορές,
άλλοι πάλι έρχονται μόνοι , φεύγουν μόνοι ,
κάποιοι έρχονται με άλλους και διασκορπίζονται οι σκέψεις.
Λίγοι λένε αυτά που πρέπει να πουν,
κανείς δεν ξέρει τι να πει,
και να το έχει βιώσει..
αλλιώς το νιώθουν όλοι,
άλλοι λίγο ,άλλοι πολύ.
Άλλοι πάλι καθόλου
Άλλοι σκέφτονται αυτούς που είναι δίπλα τους ,και φοβούνται , κάθε λεπτό που τους βλέπουν φοβούνται..
Τρέμουν μην σπάσει η τύχη πάλι στα δύο και την φάνε αυτοί,
αρχίζουν να τρέχουν τα μάτια από μόνα τους ,
δεν ελέγχεσαι..
Όποιος κι αν ήταν,
ο,τι κι αν ήταν,
δεν ξέρεις..
δεν ελέγχεσαι..
Στην δικιά μου μέρα θέλω όλοι να φοράνε πολύχρωμα ρούχα, δεν θέλω να χτυπάνε οι καμπάνες , φοβάμαι όταν τις ακούω, δεν θέλω να έχει πολλούς εκεί , τους φοβάμαι κι αυτούς, δεν θέλω να είναι μεσημέρι ,σιχαίνομαι τον ήλιο , να βρέχει θέλω και να είναι σκοτάδι , θέλω να έρθουν να με φιλήσουν μόνο όσοι με αγαπούν.

Κοράκι