Άτιτλο

Μια μέρα,
αγάπη μου,
θα βυθιστώ•
σ'αυτη τη θλίψη
ίδια η θάλασσα
των ματιών σου.
θα σ'αγκαλιάσω απαλά
σαν το κύμα,
ένα φθινόπωρο,
σε μια άκρη του κόσμου,
όπου οι άνθρωποι αφήνουν
υποσχέσεις και ερωτες.
ή σαν δροσερό αεράκι
βράδυ Αυγούστου
στις μεγάλες εκεινες
αμίλητες βόλτες
που οι άνθρωποι αγαπιουνται.
Θα σ' αγκαλιάσω
σε χρόνο παρατατικό
και θα σου μιλήσω σε χρονο μέλλοντα.
Κι ύστερα εσυ μιλα μου,
μα μην ενοχλείς τις λέξεις.
πόσα και πόσα άλλωστε
έχει πει ένα φιλί.
Κι ετσι δεν θα σου μοιάζει πια
η λέξη θλίψη
καθώς ηχεί.
Μα η λέξη ζωντάνια,
θα 'θελα,
που τόσο καλά
την έχεις μέσα σου κρύψει.

Stavi