Σχηματίζουμε αιχμές, και κοιτούμε το αχανές να
απλώνεται κάτω από τα πόδια μας.
Κοιτούμε, κάνοντας τίποτα.
Τί από τα δύο φοβάσαι περισσότερο;
Την πτώση ή την πλεύση;
Κοιτάς;
Κοιτάς τον ωκεανό, και τι;
Τι σκέφτεσαι; Πώς είναι όταν πέφτεις
ή πώς είναι όταν κολυμπάς στο βυθό;
Τ;
Πες μου τι άλλο φοβάσαι... Μην περιμένεις,
δεν έχουμε άλλον χρόνο μέσα
στο τοπίο του κενού.
Μας ξέβρασε το κύμα στην ακτή του
"παραδείσου" που λένε. μα δεν γλυτώνεις τόσο
εύκολα από τις ξέπνοες ανάσες, κι ούτε από τις
ανήσυχες σκέψεις. γίνονται όμως λιγότερες.
Κάτι θα μας ξυπνήσει αυτό μέσα μας..
Δε λες;
Κοίτα χαράζει, πάμε για πλεύση;
inspired : TeRog . carla'sdreams
λίνα βέιν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου