Μισώ το ερωτοφέγγαρο

Μισώ που μας χώρισαν πολύχρωμα καράβια
με μισώ, μισώ εμένα

Πλέον πραγματικά μόνος με μισώ
με μισώ

Θερμαίνει το ερωτοφέγγος μας
όταν τα χείλη μας καλύπτονται από πάχνη
και το πιόμα θα είναι πάντα λιγοστό

Αντίσωμά σου, την καληφάτσα μου επικήρυξε
να αγωνίζομαι κόντρα στην φρέσκια σου ανοσία
στο πλακωμένο στήθος μου, μισή καρδιά

Ψηφιδωτό Εσύ σου συναρμολογούσα
έφτανε κι έπεφτε κομμάτι της ψυχής μου
Άδητης Περσεφόνης αντίο που το ζηλεύει

Έκθαμβο κοινό του Φθινοπώρου
τα πέταλα του κρίνου χείλη σου
μέλισσες νεαρές ερωτοτροπίες
μελισσοπούλες Άνοιξης πανούργας

Σκέψεις έτερου διχασμένου Χειμώνα
όταν το Καλοκαίρι είχε κάτι από σένα
έρωτα, ως μεσουράνια, γλυκόπικρα φιλιά
σε καιρό που κάθε έντεχνο τραγούδι θύμιζε Εσύ
Ίσως είμαι κακός,χωρίς τον δόλο
-η βροχή αντέχεται ασύνδετα προσωποποιημένη-
μη θολώνεις από αυτό που βλέπεις μπρος σου
είναι άθλος μου να μη σου το φορτώνω

συν ένα ποίημα για χρόνια που ξεχνιέται

…να ξέρες όμως πόσο
σε κάποιον πόσο λείπεις
μήτε σε βλέπει, μήτε σου μιλά
πόσο βρυχάται μέσα του η φωνή σου
να ξέρες πόσο
μα
πόσο κάποιος σ’ αγαπά…

Άγγελος Ηλιάδης