cherchez la femme

ξανάρχισα να ταυτίζομαι με τα κείμενα αλλωνών
τα long poetry της πόλης

στους ίδιους δρόμους που κινούμαστε όλοι
στους ίδιους δρόμους που προσπαθούμε να ξεκαυλώσουμε πηγαίνοντας στη δουλειά

παρατάω τις δουλειές που δεν έχουν νόημα
όπως το να πείσω το γάτο μου ότι το στρώμα μου δεν είναι νυχοκόπτης
ή το ότι δε ζαλίζομαι κάθε πρωί από την έλλειψη σιδήρου

ή το ότι θα σταματήσω να κοιμάμαι ανάποδα στο κρεβάτι με το μαξιλάρι στα πόδια

ή το ότι θα σταματήσω να τραγουδάω ντίσνευ μέχρι να βραχνιάσω

και συνεχίζω να πιστεύω σε μια συννεφιά που δε θα'ρθει

και συνεχίζω να σκέφτομαι με ρήματα κίνησης, όχι στατικά

παρόλο που τα πόδια μου δεν αντέχουν άλλο.

Ίσως ένα πρωί να ξυπνήσω λούτρινη
και σταματήσω να κινούμαι

τότε όμως θα δακρύζω συνεχώς
γιατί θα πονάνε τα μάτια μου κοιτώντας το ίδιο σημείο
 θα σε χρειάζομαι εκεί να με κινείς
και να μου αλλάζεις μπαταρίες,
αν φυσικά είμαι τυχερή και είμαι από εκείνα τα λούτρινα που μιλάνε
θα έχω μια φράση που θα απαντάει σε όλα

θα χωράω στην τσάντα σου
και κάθε φορά που θα την ανοιγεις θα χαίρεσαι που θα με βλέπεις
θα σου πιάνω χώρο και θα αναρωτιέσαι γιατί με πήρες μαζί

δε θα με χρειάζεσαι
αλλά θα χαίρεσαι να με αγγίζεις.

Α.