Ματωμένος Φοίνικας.

Υπερήφανος.Η φλόγα του έκαιγε.
Ήλιος καλοκαιρινός.
Μια φλόγα τόσο δυνατή που μπορούσε να τον κάψει.
Κάτω από το φως του βασιλείου των νεράιδων εκείνος
πετούσε μεθυσμένα για να φυλακίσει στιγμές.
Τα κατάφερε.Σχεδόν.
Στο τέλος τον φυλάκισαν οι ίδιες του οι στιγμές.
Και τώρα;Τώρα τι;Τι συνέβη;
Για κάτι ώρες χάριτος παραδόθηκε στην άβυσσο των
ματωμένων σκέψεων.
Και τώρα πεθαίνει. Ξέρεις γιατί;Γιατί ήθελε να ζήσει.
Πεθαίνει για να ζήσει.
Κι αυτό είναι που τον κρατάει ζωντανό.
Φλόγα. Στάχτη. Στάχτη. Φλόγα.
Για να καταφέρει να εκπέμψει την φλόγα του
πρέπει να μετατραπεί σε στάχτη.
Και αυτή είναι η κατάρα των όμορφων στιγμών.
Ένας ματωμένος Φοίνικας.


Πυθόσοφος ο Τελχινέος