Η πρόσκληση

 Φορώ ένα στέμμα από αγκάθια και οι άνθρωποι κοιτούν
μιλώντας στα σιγά, τα πιο σπουδαία
φωνάζοντας «Ανάθεμα» ή «Αίσχος» όταν λάχει
κι αδικηθούν κατάφορα από έναν  όμοιό τους.

Ήρθε μια πρόσκληση σήμερα από δύο χείλη, για μια βραδιά κάτω απ' τον κόσμο που γνωρίζω, να 'χω κι ομπρέλα -να μη βυθιστώ στ' ονείρων την άξεστη βροχή.

Κι όμως, η πρόσκληση δεν αφορά εμένα μα όποια εντύπωση οι άλλοι μου προσδίδουν και είναι άδικο να περπατάς στο πλάι ανθρώπων που δε δέχτηκαν ποτέ να σε γνωρίσουν.

Ανώνυμο