άτιτλο

Οι γκρί πολυκατοικίες γίνανε μπεζ.
Οι φυλακές σωφρονιστήρια και τα ψυχιατρεία κλινικές.
Τα σχολεία γίνανε λιβάδια μάθησης και τα φροντιστήρια σχολεία.
Τα πανεπιστήμια ονομάστηκαν πολυτεχνεία αλλά ακόμη έχουν βαριές σιδερένιες πόρτες και ακόμη υπάρχουν τάνκς, πόλεμοι και δικτατορίες.
Οι καθηγητές γίνανε διευθυντάδες.
Και οι διευθυντές περισσότερο διευθυντές στην ασφάλεια.
Η αστυνομία έγινε η προσωπική μας φρουρά και η ασφάλεια μας είναι πλέον απαράβατη.
Οι τρομοκράτες μπήκανε στη φυλακή και οι κλέφτες εξορία σε κάποιο νησί.
Ίσως όφ-σορ.
Οι εργάτες γίνανε αφεντικά και δεν υπάρχουν πια εργάτες.
Ο ουρανός δεν είναι πια γκρί, γιατί το φασιστικό καθεστώς του καπιταλισμού ονομάστηκε δημοκρατία.
Ο νεφιλελευθερισμός έγινε αριστερά.
Οι αγωνιστές πρωθυπουργοί και οι "προδότες" είναι νεκροί.
Τα σπίτια γίνανε κρύα.
Και οι άνθρωποι γίνανε κτήνη.
Η αγάπη έγινε συμφέρον και ο έρωτας μια ακόμη ανούσια βραδιά μετά από πολλά ποτά και ξενύχτι.
Οι οίκοι ανοχής γίνανε εκκλησίες και οι εκκλησιές οίκοι ανοχής.
Το κόκκινο έγινε πια μαύρο.
Οι δοσίλογοι και οι προσκυνημένοι γίνανε πατριώτες και καλά παιδιά που μοιράζουν φαγητό.
Τα μωρά δεν κλαίνε αλλά ουρλιάζουν.
Τα παιδιά, από παιδιά γίνανε αγρίμια.
Κι εγώ...εγώ δεν είμαι πια ο ίδιος για όλα τα παραπάνω.

έ ρ ω τ α ς