Μοιάζεις με δέντρο που ανθίζει μέσα στο φθινόπωρο
Ο λαιμός σου είναι ο κορμός
Kοιτώ τις γραμμές που είναι χαραγμένες πάνω του και υπολογίζω πόσα χρόνια αναπνέεις.
Τα μάτια σου είναι φωτεινοί καρποί , δεν υπάρχουν όμως κλαδιά
αιωρείσαι , στήριγμά σου ή έλλειψη βαρύτητας και σοβαρότητας.
Τα μαλλιά σου είναι ο ήχος που ακούμε τα βράδια όταν το δάσος ζωντανεύει και ο κόσμος πάει για ύπνο
Αν κλείσω τα μάτια μου φοβάμαι πως θα έρθει η άνοιξη και θα πρέπει να περιμένω ένα καλοκαίρι για να ξαναφανείς
Έρχεσαι και φεύγεις,
χορεύεις, μοιάζεις σαν να είσαι σε ταινία
Αν σου έδινα ένα όνομα αυτό θα ήταν
Άγνωστο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου