Τα ξύλα

ξόδευα συνεχώς τα ξύλα μου για να σε ζεσθάνω.
εγώ αμάνικο
εσύ πουλόβερ.

μια μέρα γύρισα να σε κοιτάξω
άνοιξες το παράθυρο.
και έτρεξες αλλού
(μα εσύ κλείδωσες;)

από τότε σε αναζητώ
στη ζέστη
στο κρύο
δύο άκρα που ποτέ δε ταίριαξαν.

Θεοδώρα