Τα καλύτερα μάγια πάντα ψάλλονται από δύο,
έχουν γεύση από νεωτεριστικά άγχη και οράματα
πλαισιωμένη από μεταμοντέρνα όνειρα και φαντασιώσεις,
ενώ είναι πακεταρισμένα με τη μυρωδιά ενός ολόκληρου πλανήτη,
εκείνο το ταξίδι της σχεδίας σας μέσα στη λαίλαπα του κόσμου.
Δημιουργούνται χωρίς ραβδιά, αλλά με ποικιλόμορφους γεωμετρικούς ρυθμούς,
χρωμάτων, σχημάτων και ποιημάτων, που χορεύουν στο ρυθμό ενός ταγκό,
εκείνου που ξεκινάει σαν ραπ και αλλάζει συνέχεια μελωδίες,
αυτού που η μορφή του παραμένει μακρινό είδωλο κάθε νύχτας ξεχασμένης.
Και τα μισά σας ξόρκια θα αποτύχουν,
γυμνά καθώς πλέουν στο χείμαρρο της ανέχειας,
ρηχά μετουσιωμένα στον ορίζοντα σύμμεικτα όμως ατέρμονα με ουρανό και γη
σαν καρποί ενός χριστουγεννιάτικου δέντρου που ξέχασες να ξεστολίσεις.
Και να σου ξανά το τσουκάλι στη φωτιά,
και μέσα του σε μια δίνη να γυρίζουν κομμάτια της καρδιάς σας,
σύμβολα και εικόνες του παρελθόντος, ισχνές αναζητήσεις του παρόντος,
συνήθειες και πάθη και γύρω τους ένας γαλαξίας ψυχών,
το υφαντό εκείνο, των επιδιώξεων της κοινής σας ανάσας.
Σπετσιώτης Κων/νος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου