Άτιτλο

Φωτιά στο στέρνο,
κόμπος στο λαιμό,
συμπιεσμένα δάκρυα στα μάτια,
όλα έτοιμα να ξεχειλίσουν.
Μοναξιά, μοναξιά, μοναξιά,
όσο τη λες τόσο χάνει τη σημασία της,
και καταλήγει να ναι απλά μια εύηχη λέξη της ελληνικής γλώσσας,
και καταλήγεις να σαι μια εγκλωβισμένη ύπαρξη
ακροβατώντας στα όρια της έκρηξης και της κενότητας.

Εύα Κυριακάτη