Άχρωμοι άνθρωποι

Άχρωμες φιγούρες και άχρωμα πρόσωπα.
Μια μονότονη μελωδία παίζει από πίσω.
Το σκηνικό αποτελείται από γκρίζα σπίτια.
Εσύ περπατάς στον δρόμο  και προσπερνάς τους άχρωμους ανθρώπους.
Η έλλειψη χρώματος μέσα σου σε εμποδίζει να δεις τα χρώματα στους άλλους.
Ο ίδιος πιο μουντός και ασπρόμαυρος από ποτέ.
Σαν να παίζεις κάποιον ρόλο σε κάποια παλιά,ασπρόμαυρη ταινία.
Έχεις το σενάριο στην τσέπη σου αλλά δεν μπορείς να το διαβάσεις.
Το σενάριο είναι λευκό,άγραφο.
Σε αφήνει να αναρωτιέσαι τι θα συμβεί στην επόμενη σκηνή.
Πασχίζει ο συγγραφέας να κρατήσει τον αναγνώστη σε αγωνία.
και αν όχι τουλάχιστον να του τραβήξει για λίγο το ενδιαφέρον.
Αναρωτιέσαι ποιοι να είναι οι συμπρωταγωνιστές.
Άραγε να υπάρχουν;
‘H μήπως και πάλι μόνος παίζεις;
Μόνος πάλι πρωταγωνιστής,συμπρωταγωνιστής και κομπάρσος.
Όλοι οι ρόλοι είναι πιασμένοι από εσένα στο δικό σου έργο.
Μήπως τα χρώματα εξαφανίστηκαν;
Όχι,εκεί είναι.
Εσύ δεν μπορείς να τα δεις.

I .A